Dzisiaj podobnie jak wczoraj - podział na 3 grupy. Jednak grupy się trochę pomieszały. Ania dołączyła do grupy biegowej, a Alina do grupy pieszej. Grupa biegowa podzieliła się na 2 części: w pierwszej Zbyszek, Janusz i ja - ruszamy na Wysokie Hole (1462 m), Ania, Bogdan i Artur powtarzają wczorajszą trasę, bo mają sprzęt do łyżwy, który uniemożliwia im wycieczkę na Wysokie Hole.


Ania, Bogdan i Artur szykują się na Pradziada.

Janusz, Zbyszek i ja ruszamy na Wysokie Hole.



Najpierw zjazd do Ovcarny, gdzie zaczynamy wspinać się na Wysokie Hole.



Oj, dzisiaj mogłabym pojeździć na zjazdówkach, bo pustki na stoku.




Odpinamy narty i ruszamy do góry. Jednak narty postanawiają same zjechać w dół. Udaje nam się cudem je złapać.


Myląc troszkę drogę docieramy na Wielkie Hole. To co widzimy kojarzy nam się z pustynią.














Tam idziemy - to nasze schronisko.

Pakujemy rzeczy na ratrak, który zwiezie je nam na dół, do autobusu.




W drodze powrotnej na Przełęczy Lądeckiej ciągle piękna zima.

Wszystkim dziękuję za wspaniałe towarzystwo, Ryjkowi po raz kolejny za zorganizowanie wyjazdu i do następnego, którego już nie mogę się doczekać.

Z ekipą rowerowo -pieszą postanowiliśmy spotkać się w scenerii zimowej. Ryjkowa propozycja wyjazdu na pradziada bardzo nam się spodobała. Zebrało się 12 osób, które w mroźny sobotni poranek ruszyło przez Przełęcz Lądecką w kierunku Pradziada.
Już na przełęczy oczy i buzie nam się cieszą na widok świeżego śniegu.
Okolice Przełęczy Lądeckiej

Samochody zostawiamy na parkingu koło Hvezdy i autobusem wjeżdżamy w okolice Ovcarny. Tu dzielimy się na 3 grupki: pieszą, narciarstwa biegowego i zjazdowego. I tak zaczyna się nasza przygoda.

Grupa biegowa: Zbyszek, Bogdan, Janusz, Artur i ja. Bogdan i Artur - krok łyżwowy, Zbyszek, Janusz i ja - krok klasyczny.

Duży mróz daje nam popalić.Decydujemy się wstąpić do Svycarny, aby coś zjeść i wypić ciepłą herbatę.


Po wypiciu herbaty próbujemy pojechać dalej, ale niestety warunki śniegowe nam na to nie pozwalają, zawracamy więc w kierunku Pradziada.

Moje ulubione miejsce. Zatrzymuję się tu zawsze na sesję, gdy jadę na rowerze. Teraz czas na zdjęcia w zimowej scenerii.

Jedziemy na Pradziada.

Przyszła chmura i wieża zniknęła.

Przed chwilą świeciło słońce.

Pojawia się i znika.


Zdjęcie z Pradziadem musi być - to już tradycja.


Zbyszek pokrył się szronem :)


Zjazd z Pradziady był bardzo emocjonujący - zaczyna mi się podobać zjeżdżanie na biegówkach :)

Śnieg, piękne słońce, dobre towarzystwo i czego chcieć więcej

W niedzielę przyszła odwilż. Na trasie spotykamy Janusza, który dwa dni wcześniej dał nam informację, iż na trasie biegowej jest świeży śnieg.

Wyciągiem wjeżdżamy na trasę biegową i zaczynamy naszą przygodę.