Dzisiaj ciąg dalszy testów koła 27,5. 

Podjazd na Szczytnik. Następnie wjeżdżam w teren. Byłam tu niedawno na KTM i chcę porównać jazdę na kole 26 i 27,5.
Początek to kamienisty zjazd i podjazd. 

Na kole 27,5 łatwiej było przejechać te kocie łby. Jednak tak łatwo nie było, bo kamienie były mokre i tylna opona kilka razy ześliznęła się z kamieni. Pierwszy raz jechałam tą drogą, dokładnie w dniu gdy był wyścig Paryż-Roubaix i myślałam sobie, że ja mam tutaj też swoje Roubaix.

W tym miejscu zawsze jest błoto, ale dzisiaj szczególnie duże. Boczny uślizg na butach SPD i pupą ląduję w błotku.
 Zaczyna się najciekawsza część wyjazdu. Rower dzielnie przeskakuje po kamieniach i korzeniach. Na koniec zostaje jeszcze jeden zakręt, który zawsze próbuje mnie pokonać. Dzisiaj udaje się zjechać za drugim razem, ale na koniec pokonuje mnie duży kamień i miękko ląduję w krzaczkach z jagodami. 

Polanica Zdrój.

Na koniec ucieczka przed deszczem. W szybkim tempie jedziemy z chłopakiem na KTM'ie w stronę Kłodzka. Na podjeździe mój pulsometr pokazał kosmiczne tętno - 195. Ale na górce byłam pierwsza :)

Sowa chodzi za mną od jakiegoś czasu. Za Feniksem również. I okazuje się, że w tym samym czasie proponujemy Ryjkowi ten sam kierunek - Sowa. Mój track idzie przez Srebrną Górę, a Feniksa przez Nową Rudę. Decydujemy się na wersję pierwszą i o 9 rano ruszamy.

Przystań pontonowa w Młynowie.

Pierwszy mocniejszy podjazd i tyle widzieliśmy Ryjka. 

Na Przełęczy Wilczej wjeżdżamy na terenowy szlak rowerowy prowadzący do Srebrnej Góry.

W oddali forty w Srebrnej Górze. W schronisku zatrzymujemy się na Opata i terenem ruszamy w kierunku Przełęczy Woliborskiej


Super towarzystwo, piękna pogoda i widoki.

Trafiamy na szlak rowerowy Tour de Sudety, o którym czytaliśmy niedawno. 500 km tras MTB od Mieroszowa do Srebrnej Góry.

Dzielnie walczymy z błotem. 

A od Przełęczy Woliborskiej autostrada leśna jedziemy do Przełęczy Jugowskiej. Zjeżdżamy do Zygmuntówki na obiad - naleśniki i pierogi.

Zaczynamy wjazd na Sowę. Kozie Siodło, schronisko Sowa.

Ryjek mówi, że ma dosyć kamieni, a przed nami kamienisty zjazd czerwonym.


Już na początku czerwonego Feniks urywa linkę od tylnej przerzutki.

Końcówka czerwonego i chwila dla fotoreportera.

Z urwaną linką Feniks po terenie daleko nie zajedzie. Zmieniamy plany i asfaltem ciśniemy do Kłodzka.

Po drodze popas pod sklepem. Jak Feniks i Ryjek udostępnią, to wkleję zdjęcie z uczty.

A na koniec dnia gdzieś tam pada, a my widzimy przez dłuższy czas ładną tęczę i zachód slońca w okolicach Bożkowa.

Dzięki za super wypad. A jeśli ktoś ciekawy, nervus łykał kamienie i korzenie na śniadanie.

dzisiaj trenowałam jazdę z wysoką kadencją - średnia 88

śr. kadencja 83, połowę dystansu dosyć silny wiatr czołowy

http://www.akcecihelna.com/index.php?lang=pl
Na hasło Ryjka o 9.00 koło rury pojawia się Feniks, ja i sam Ryjek. Hasło: ruszamy na wojnę

Postój w Długopolu.

Kraliky - impreza już trwa.





Spotkanie z Jankiem i jego rodziną.




Czas ewakuacji nadszedł. Ruszamy w stronę klasztoru.





Klasztor mijamy bokiem i jedziemy...


Siedzimy przy postumencie i patrzymy jak nadchodzą czarne chmury. Gdy zaczyna kropić postanawiamy się zwijać na obiad do Kralik.




W Kralikach łapie nas ulewa, siedzimy i czekamy aż przestanie padać. Zmieniamy plany i postanawiamy jechać na Spaloną na ognisko. W Długopolu po raz kolejny zmieniamy plany, bo łapie nas kolejny mocny deszcz. Kiełbasy zjadamy na przystanku i po ustaniu opadów jedziemy do domu.

Dzięki za relaks na rowerze w bardzo miłym towarzystwie.

Na Ruprechticky Spicak miałam jechać w piątek, ale plany się pozmieniały. Miałam jechać w sobotę, ale padało. Więc w niedzielę pakuję plecak, biorę wodę i w drogę. Trasę do Suchego Dolu znam doskonale. Jechałam nią już kilka razy w tym roku. Schronisko Pasterka to obowiązkowy przystanek. Tym razem docieram tam łąkami. 

W lesie i na łąkach błoto.

Wspominam, jak kiedyś będąc tu z grupą świdnicką, zaliczyłam boczny uślizg w błoto.

Obowiązkowa kawa w Pasterce. Kusi najlepsza pomidorówka jaką jadłam w życiu.

A dalej już piękna droga na Machovsky Kriz. Udało mi się wjechać na dwie z trzech chopek na Braumovskich. Z trzecią walczyłam zacięcie, ale poległam. Próbowałam trzy razy i nie wyszło :( Może jadąc na 27,5 wyjdę z tej bitwy jako zwycięzca.








I w oddali mój cel.

Zaczynam podjazd bardzo przyjemną szutrówką.

Oj, stromo będzie na koniec.


Zaczynają się widoki.




Na wieży szybkie fotki, bo wieje b.mocno.

Coś kropi. Czas się zbierać.

Acha, to ja tam w dół ???!!!

Zjeżdżam na butach, a rower za mną. Kilka razy próbuje mnie wyprzedzić, ale się nie daję.

Ogarniam trasy wokół Głuszycy. Jechałam tędy z Leą, Ryjkiem i Toompem.

W Janovickach robię postój na obiad. Szybko przeliczam korony i stać mnie na kawę i smażonego kvetaka z warzywami.

Widoki super, kawa dobra, kvetak również, ale czas ruszać.

Piękna szutrowa droga do Sonova. Nic nie ubarwiałam.Te łąki były takie zielone.


Ruprechticky Spicak ?

Ale pięknie !!

Ulubiona droga między Radkowem i Wambierzycami.



A takie widoki mam z okna u rodziców.

A gdyby ktoś chciał pojechać moją trasą, to zamieszczam mapkę:
http://ridewithgps.com/trips/3244790

Ja wiem, że ta trasa będzie w moim planie na następny rok.

Między opadami deszczu.