Park Grabiszyński

Miała być wycieczka śladem parków i mostów wrocławskich, a dojechałam tylko do Parku Grabiszyńskiego. Postanowiłam odwiedzić Cmentarz Żołnierzy Włoskich oraz Cmentarz Żołnierzy Polskich.



Park Grabiszyński

Mój towarzysz miejskich wycieczek i dojazdów do pracy.

Cmentarz Żołnierzy Włoskich, na którym pochowani są włoscy jeńcy wzięci do niewoli niemieckiej, po przegranej przez Włochy bitwie pod Caporetto dnia 24 października 1917. Budowę cmentarza rozpoczęto w roku 1927, a jej koszty pokrywał w całości rząd włoski. Złożono tu szczątki 1016 żołnierzy zmarłych w obozach jenieckich we Wrocławiu oraz w siedemdziesięciu innych miastach Dolnego Śląska i wschodnich obszarów Niemiec.



Cmentarz Żołnierzy Polskich tworzony w latach 1968-1970 stanowi miejsce spoczynku 603 żołnierzy polskich – uczestników Kampanii Wrześniowej zmarłych w niewoli niemieckiej a także poległych na froncie żołnierzy 2 Armii Wojska Polskiego. Pierwotnie cmentarz na którym pochowani zostali polscy żołnierze znajdował się na terenie Cmentarza Grabiszyńskiego III – obecnie Parku Grabiszyńskiego, powstał on w latach 1950-51. Po roku 1958 zaczęto na nim chować prochy żołnierzy 2 Armii Wojska Polskiego odnajdywane stopniowo w zbiorowych mogiłach na terenie zachodniej Polski. W połowie lat 60. zapadła decyzja o przeniesieniu cmentarza gdyż dotychczasowa lokalizacja nie pozwalała na nadanie mu bardziej monumentalnego charakteru, ponadto zaczęło brakować miejsca na planowane umieszczenie następnych mogił. Na miejsce nowego cmentarza wybrano usypane z gruzu wzgórze nad rzeką Ślęzą położone na południe od Cmentarza Żołnierzy Włoskich.


W tle widać Ślężę.